මාගේ ඉදිරි ගමන පිළිබඳව සිතමින් මා ඇඳ මතට වී සිටියේ නිවන්ති මා ගෙල පැලඳූ බ්‍රයන්ගේ මුදුවද සමගය. අද දිනයේදී මාගේ සිතට යම් සැහැල්ලුවක් දැනෙන්නට විය. වෙනදා කල්පනා ලෝකයේ සැරිවසරමින් මතකයන් අතරෙහි අතරමන් වෙමින් නිදියාමට වෙරදරන මා අද දිනයේදී ඉතා ඉක්මනින්ම නින්දට වැටුනේ මටත් නොදැනීමය.
"පුතේ, මාසයක්ම ඔයා හිටියනෙ නිකන්. මම ඉතින් ඔයාට මොකුත් කිව්වෙ නැහැ. ඒත් ඉතින් මේ සෙල්ලම හැමදාම කරන්න බැහැනෙ. ඔයා ගැන ටිකක් හිතන්න. ඔයාට ලොකු නංගියෙකුත් ඉන්නවනෙ."
"හරි අම්මෙ. තව ටිකක් මෙහෙම ඉන්නම්."
"අනේ මන්දා ... දැන් ඔයා ඔය කොහෙද යන්න ලෑස්තිවෙන්නෙ."
"මම ඉමාෂලගේ දිහා ගිහින් එන්නම්. අන්කල් මට කතා කරල කිව්වා ඇවිල්ල යන්න කියලා"
ඉමාෂලගේ ගෙදර යාමට පෙර මම බ්‍රයන්ගේ ගෙදරටත් යාමට අමතක නොකලෙමි. බ්‍රයන් අප අතරින් සමු ගත් දා සිට ඔහුගේ කාමරය වසා තිබුනි. ඔහුගේ නිවසේ අයද එය වසා තැබුවේ වෙන කෙනෙකු එම කාමරයට ඇතුලුවීමට ඔවුන් මෙන්ම මාද අකමැතිවූ නිසාවෙනි. බ්‍රයන්ගේ අම්මාගේ ඉල්ලීම මත මා එම කාමරයට සුද්ද පවිත්‍ර කිරීමට ඇතුලු වූ අතර එම කාමරය තුලින් බ්‍රයන්ව ජීව මානව විඳීමට මට හැකි විය. මගුල්ගෙදරකට මළගෙදරකට පාර්ටියකට අඳින ඔහුගේ ඩෙනිම ද තවත් ඇඳුම් කැබලි කීපයක් ඇඳ මත තුබුනි. ඒ සියල්ලම පිළිවෙලකට තැබුව මා ඇඳද පිළිවෙලකට සකස් කෙරුවෙමි. අතුගා පිරිසිදු කිරීමෙන් පසුව මා නැවත එම කාමරය දෙස හැරී බැලුවේ ජීවිතයේ මා කාලය ගතකල සුන්දරම ස්ථානයන්ගෙන් එකක් වූ නිසාය. ඔහුගේ පරිඝනකය, සපත්තු රාක්කය මෙන්ම බ්‍රයන්ගේ අලන්කාර වූ ටයි එකතුව නැවතත් පරණ මතකයන් අළුත් කරවූයේ මගේ ඇස් කඳුලින් බොඳ කරන ගමන්මය.
මතකයන් හිතේ දරාගෙන බ්‍රයන්ගේ අම්මා ඇතුලු පිරිසට සමුදුන් මම ඉමාෂාගේ නිවසට පැමිනියෙමි. ඉමාෂාගේ නිවසට ඇතුලු වෙනවාත් සමගම දුටු දර්ශනයෙන් මාගේ සිත නැවතත් කලබල විය. එනම් ඉමාෂාගේ තාත්තා ටානියා සමග සාකච්චාවක යෙදී සිටීමය.මට ආපසු හැරීමට නොහැකි වූ නිසා මම ඔහුන් අසලින්ම වාඩිවූයේ ටානියා මා වෙත හෙලූ සරාගී බැල්මක්ද සමගය.
"දිනුක, මොකද පරක්කු උනේ.. කමක් නැහැ ඔයා ආවනෙ මේ මැඩම් යන්න කලින්. දිනුක මේ ටානියා.. ටානියා මේ දිනුක. ඔයානම් ඉතින් මෙයා ගැන දන්නවනෙ. අපේ දුව කියන්න ඇතිනෙ."
"මොකෝ නැත්තෙ මිස්ට වර්ණකුලසූරිය.. හායි දිනුක. ඈම් සොරි ෆො යුවර් ලොස්ට්"
"ඉට්ස් ඕකේ .. මට ඒ නැතිවීම ගොඩක් දුරට දරාගන්න පුලුවන් දැන්"
"දිනුක, මම ඔයාට එන්න කිව්වෙ කාරනාවක් ගැන කතා කරන්න."
"එක්ස්කියුස් මී.. ඔයාල එහෙනම් කතාකරන්න. මම ගිහින් එන්නම්. මට පොඩි වැඩක් තියනව. හවසට මම එන්නම්"
"ඕකේ ටානියා.. මගෙ වැඩෙත් බලාගෙනම එන්න"
"ඔකේ .. අයි විල්.. හැන්ඩ්සම් මම ගිහින් එන්නම්. පස්සෙ අපි කතාකරමු"
ඇය එසේ පවසමින් අප අතරින් නැගිට ගියේය. එමෙන්ම ඉමාෂාගේ තාත්තාද ඇය ඇරලවීමට ඇය සමග නැගිට එළියට ගිය නිසා මොවුන් අතර කිසියම් වූ ලොකු බැඳීමක් ඇතැයි මම සිතුවෙමි. ඉමාෂා හමුවීමෙන් පසුව මා ටානියාව හමුවූයේ නැත. ඇයට කරුනු කාරනා පහදා දුන් අයුරු මට මතකය. නමුත් ඇය මෙමෙ පවුල සමග ලඟම සම්බන්දයක් ඇතැයි මට සිතුනි.
"සොරි පුතා.. ටානියා මගෙ හොඳම යාළුවගෙ වයිෆ්. හම්ම්ම් එයාටත් හිතා ගන්න බැහැ මේ වෙච්චදේවල්"
"ඇයි අන්කල් මට එන්න කිව්වෙ"
"පුතා.. මම තීරනය කලා ලන්කාවෙන් යන්න. ඉමාෂත් නැති එකේ මට මෙහෙ ඉඳල වැඩක් නැහැ."
"අනේ .. ඒත් අන්කල් .."
"මම ගියාට මාස හයෙන් හයට වගේ ඇවිල්ල යන්න එන්නම්. මේ ගෙදර වැඩ කරන අය ඉන්නවනෙ. ඔයාට ඕනම වෙලාවක මෙහෙ ඇවිල්ල යන්න. මෙන්න ඉමාෂගෙ කාමරේ යතුර. ඒක ඔයාට අයිති දෙයක්. ඔයා ලඟතියා ගන්න"
"හම්ම්ම්.. අන්කලුත් ගියාම.."
"මට මගෙ දුව නැති අඩුව ගොඩක දැනෙනවා පුතා. ඒ කෙල්ල නැතිව මේ ගෙදරත් පාළුවට ගිහින්. හම්ම්ම්.. මම ටික කාලයකට යනවා කැනඩාවට. මගේ නංගි ලඟට. මේ තනිකම මකාගන්න ඒක ටිකක් හරි උදව්වක් වෙයි කියලා මම හිතනවා"
"අන්කල්ට කැමති දෙයක් .."
ඔහුගේ කීම නිවැරදිය. ඉමාෂා නොමැතිව මෙම විෂාල නිවස පාලු සොහොන් පිටියක් වැනිය. අන්කල් හා මා නැවතන් පරන මතකයන් මතකයට ගෙනාවේ තේ කෝප්පයක රස බලනා අතර තුරය. පරන මතකයන් නැවත නැවත ඇලුත් කර නැවත නැවත හිත පාරා ගැනීම ඵලක් නොවන දෙයක් බව මම අන්කල්ගේ කතාවෙන් තේරුම් ගත්තෙමි. ඇත්තටම එය නිවැරදිය. මාගේ ජීවිතයද නැවත ආරම්ඹ කල යුතුයැයි මම සිතුවෙමි. එය කල යුත්තේද මාගේම විදිකකටය. හවස තුනට පමන ඉමාෂාගේ තාත්තාට සමුදුන් මම නිවන්තිගේ ආරාධනාව සමග කෙලින්ම හොහොන් පිටියට ගියෙමි. අප දෙදෙනාම එක් වී පරන වූ මල් ඉවත් කර අලුත්මල් තබා අප යාළුවන් වෙනුවෙන් ඉටිපන්දම් පත්තු කලේය. එම සියලුම වැඩ අවසානයේ මම නිවන්තිව නිවසට ඇරලවා මම මගේ නිවසට පැමිනියේ අළුත් බලාපොරොත්තු රැසක්ද සමගය. නමුත් මා නිවසට පැමිනෙනවාත් සමගම මගේ දුරකතනය නාද වූයේ නැවතත් මට අපගේ සුපුරුදු ස්ථානයට පැමිනෙනලෙසය. ඒ වෙන කවුරුත් නොව, අසීස්ය.
"අසීස් මේ වෙලාවෙ, හදිසියේම. මොහොමඩුත් ඉන්නෙ"
"කොහොමද පොඩි මහත්තයො. බ්‍රයන් මහත්තය නැති අඩුව දැනෙනවා ඇති නේද ගොඩක්"
"වෙච්ච දේවල් උනා මොහොමඩ්. පරන දේවල් ආයෙ ආයෙ මතක් කරගෙන් අපේ හිත් පාරගන්න ඕනි නැහැ. අපි අපේ යුතුකම් ඉටුකරමු. ඉතින් අසිස් මේ හදිසියේම"
"බ්‍රයන් නැතිව අපි හමුවෙන පළමු දිනය නේද මේක"
"හම්ම්ම්.. ඒකනම් එහෙම තමා"
"හරි අපි කතාවට එමු. අපි ගොඩක් දේවල් කලා. ඒ වගේම අපිට තව ගොඩක් දේවල් කරන්නත් තිබුනා. නමුත් හදිසියේම ඩිමන්ත හා බ්‍රයන් අප අතරින් අයෙ නොයන්නම ගියා. හම්ම්ම්.. ඒ අහිමි වීම අපිට ලොකු පාඩුවක්"
"දැන් අසීස් කියන්නෙ, අපි ආපහු මේ වැඩ පටන් ගමු කියලද. ඒක එහෙමනම් ඒ ගැන ටිකක් ආයෙමත් හිතමු. මොකද බ්‍රයන් නැතිව..."
"නැහැ දිනුක.. මම ඒක නෙමේ කියන්න හැදුවෙ. මොකද මම ආසත් නැහැ ඒ අතීතෙට මගෙ දුව ඉපදුන දා ඉඳන්"
"හරි එහනම් කෙලින්ම කියන්නකො කියන දේ කැටයම් වචන නැතිව"
"මේකයි පොඩි මහත්තයා.. ඩිමන්තගෙ මරනෙ පරීක්ෂන ආයෙමත් පටන් අරන්"
"මොනව.. ඒ කොහොමද"
"මේකයි දිනුක.. ඔයාට මතකයි නේද ඩිමන්තලගෙ ගෙදර පහු කරගෙන ටිකක් දුර එනකොට මහ වීදියට වැටෙන තැන ජුවලරි ෂොප් එකක් තියනවා."
"ඔව් .. මම දන්නවා.. ඒකෙ සම්බන්දය මොකක්ද ඉතින් ඩිමන්ත එක්ක"
"ඒ කඩේ ගාවට එනකම්ම වෙන කිසිම අතුරු පාරක් නැහැ ඩිමන්තලගේ ගේ ගාව ඉඳන්."
"ඉතින්"
"එතකොට අනික් පැත්තෙන් ඒ කියන්නෙ සුරුවම ගාවින් තමා එන්න තියෙන්නෙ. එතන ඒටීම් මැෂින් එකක් තියනවා නේද."
"ඔව් ඔව්.. අලුතින් හයිකරපු එකනෙ"
"හරියට හරි.. පොලිසීය ඒ ඒටීම් මැෂින් එකේ ඉස්සරහ කැමරාවෙන් රෙකෝඩින් වගයක් අරන් තියනවා. ඒ එක්කම අර කිව්ව ජුවලරි ෂොප් එකෙත් තියනවා පාරට ඩිමන්තගේ ගෙවල් පාරට මූනලා කැමරාවක්. අන්න එකෙන් රෙකෝඩින් එකක් අරන් තියනවා"
"ඉතින් දැන් ඔය කියන රෙකෝඩින් වලයි ඩිමන්තයි අතරෙ තියන සම්බන්දය මොකක්ද"
"ඩිමන්තගෙ සිද්දිය වෙන වෙලාවෙ පොඩි බයික් එකක දෙන්නෙක් යන එකක් හා සටහන් වෙලා තියනවා. පොලිසීය කියන් විදිහට ඒ දෙන්න පාරෙ එහා පැත්තෙන් මතු වෙලා නැහැ. මොකද අර ජුවලරි ෂොප් එකේ ගත්තු රෙකෝඩින්වල එහෙම එකක් නැහැ. අතකොට අර කිව්ව දෙන්නම ටිකක් වේගයෙන් අපහු යන එකක් සටහන් වෙලා තියනවලු. ඉතින් පොලිසිය සැක කරනවා ඒ බයික් එකෙන් යන දෙන්නා මේකට සම්බන්දයි කියලා"
"ඉතින් එහෙම සැක කරන්න කොහොමද අසීස්.. ඔය කියන බයික් එක ඩිමන්තල්ගෙ ගෙඩ්දර පහුකරන් ගිහින් වෙන ගෙදරකට ගියා වෙන්න බැරිද"
"ඔව් ඒක තාමත් එයාල හොයන්වලු. ඒ පාරෙ සියළුම ගෙවල්වලින් කට උත්තර අරගෙන එදා රෑ ඒ සිද්දිය වෙන වෙලාවෙ කව්ද හිටියෙ ආවෙ ගියෙ කියන්න"
"දැන් ඔඅ ඒටීම් එකෙන් ගත්තු රෙකෝඩින් එකෙන් පූලුවන්නෙ සැක කාරයන්ව අඳුන් ගන්න"
"බැහැ.. ඒක ඒච්චරම පැහැදිලි නැහැ. යන්නතම් පේනව විතරලු මෝටර් සයිකලයක දෙන්නෙක් යනවා."
"ඒ යන්නෙනම් ඉතින් මමයි බ්‍රයනුයි තමා. එයාලට අදුනන්න පුලුවන්නම් මේ වෙනකොට මාව අල්ලලනෙ. අවුලක් වෙන්නෙ නැහැ අසීස් බය වෙන්නේ එපා"
"එහෙම කියන්න එපා දිනුක. මේක අපි හිතනවට වඩා දරුනුවට යයි වගේ. මම ඔයාට මේ වෙච්චදේවල් අස්සෙ එන්න කිව්වෙ ඔයාටම තමා මේක ගැන විමසිල්ලෙන් ඉන්න පුලුවන්"
"මම .. ඒ කොහොමද"
"මේක හැන්ඩල් කරන්නෙ මිස්ට වර්නකුලසූරියගෙ ප්‍රදානත්වයෙන්. ඉතින් ඔයාට බැරි වෙන එකක් නැහැ .."
"හම්ම්ම්ම්.. ඒකත් එහෙමද.. හරි මම ටිකක් කල්පනාවෙන් ඉන්නම් ඒ ගැන. තොරතුරක් ලැබුනොත් දන්වන්නම්"
"අනික දිනුක අපේ තියන ගබඩා සේරම විනාස කරන්න ඕන. ඒ ගැනත් මම හිතල තියෙන්නෙ. ඔයයි මොහොමඩුයි තමා ඒක කරන්න ඕන පුලුවන්තරම් ඉක්මනට"
"හරි ඒ වැඩ ටික් වෙලාවට වෙයි. මම ගැන බය වෙන්න එපා. ඉස්සර උන්න වගේම තමා. එකම අඩුව බ්‍රයන් නැති එක. අසීස් ඔයාගෙ ප්ලෑන් එකට අනුව සේරම වෙලාවට වෙයි"
හිතුවක්කාර ආදරය ඊළඟ මොහොතට ...
No comments:
Post a Comment