මම නැතව පියවි සිහියට එන විට තරමක් සුව පහසු ඇඳක් මත වැතිර හිටියෙමි. දෙනෙත් විවර කර මා සිටි තැනින් නැගිටීමට උත්සහ කලද හිසෙට දැනුනු දැඩි වේදනාව නිසා මම එලෙසම සිටියෙමි. බොඳුවූ දෑසින් මම තාත්තාගේ රුව දැක ඔහුට කතාකෙරුවෙමි. එවිට ඔහුගේ විදානය මත හෙදියන් කීප දෙනෙක් හා අම්මාද නන්ගීද මා අසලට පැමිනියේය.
"තාත්තෙ ... මොකද උනේ ... බ්‍රයන් ..."
මා එසේ පවසනවාත් සමගම තාත්තාගේ දෙනෙතින් ගිලිහුනු කඳුළු බිඳු මා අත මතට එකිනෙක වැටුනේ මාගේ දෙනෙත් ද කඳුලින් පුරවමින්ය. ඇසීමට නොයෙකුත් දේ තිබුනත් සිදුවූ දේ පිළිබඳව දැන ගැනීමට ආසාවක් තිබුනද මම මද වෙලාවක් නිහඬව සිටියේ මගේ සිත සනසා ගැනීමටය.
